Tijdens de conferentie “Embrace the Water” gaven zij een presentatie over hoe we binnen het NAD samenwerken. In Zweden waren de deelnemers eensgezind en enthousiast: met de techniek komt het wel goed. De grootste uitdagingen voor de komende jaren gaan juist over samenwerken!
Op uitnodiging
De conferentie is georganiseerd door de International Water Association (IWA). De organisatie van het congres zocht naar een partij die een bijdrage over Mutual Gains Approach (MGA) zou kunnen verzorgen. Daarbij kwam ook de website van het NAD naar voren. Het contact was snel gelegd en bij het IWA was men zo enthousiast over het NAD dat we alsnog een speciale uitnodiging kregen om een bijdrage te leveren aan één van de 21 ronde tafels.
In goed internationaal gezelschap
Deelnemers aan de conferentie kwamen vooral uit NW-Europa. Daarnaast waren er ook deelnemers uit landen als Australië, Amerika en Japan. Nederland was vertegenwoordigd door het NAD, Waternet, gemeente Dordrecht en William Verbeek van UNESCO-IHE in Delft.
Aan tafel bij het NAD
Als wild-card deelnemer kregen Marije en Marcel de laatste tafel toegewezen. Veel congresgangers wisten tafel 21 te vinden. Zo schoof ook de eindverantwoordelijke van de organisatie van het congres aan. Haar boodschap na afloop was: “techniek is leuk, maar je krijgt het alleen van de grond als je duurzaam met elkaar samenwerkt”.
Een andere deelnemer was van mening dat de presentatie van Marije en Marcel niet bij de ronde tafelgesprekken thuishoorde, maar een plek verdiende op het hoofdpodium! Veel mensen merkten op dat het NAD vertegenwoordigd was door mensen van twee verschillende organisaties. Dat zoiets kan, is toch het bewijs dat MGA in de praktijk werkt!
Wat namen jullie mee uit Zweden?
L’Oréal was op missie om inspiratie op te doen. Dit cosmeticabedrijf ontwikkelt een shampoo waarbij minder water nodig is. Daarnaast hebben ze eigen waterzuiveringen. Een mooi voorbeeld dat ook multinationals op zoek zijn naar mogelijkheden om duurzamer met water om te gaan.
In een van de plenaire sessies was hersteltijd het onderwerp. De stelling van de spreker was: ‘Accepteer nu maar dat steden een keer overstromen, je kan het toch niet voorkomen.’ Zorg ervoor dat je als overheid maatregelen neemt om de hersteltijd na een overstroming zo goed mogelijk door te komen. Dit zou op de lange termijn wel eens goedkoper kunnen .
In Europa is wet- en regelgeving over waterbeheer en waterzuivering op verschillende niveaus vastgelegd. Ook gaat het ene land verder dan het andere in wat wel of niet is toegestaan. In Zweden mag rioolslib nog op land worden uitgereden. Er is nog geen verbrandingsplicht zoals in Nederland. Zweedse boeren beginnen wel te protesteren. Een ander opvallend punt is het vermalen van voedsel om het via het riool af te voeren. Dit is in Zweden per stad verschillend geregeld. In Nederland is dit op landelijk niveau geregeld (en verboden).
Gothenburg heeft veel maatregelen getroffen om met overtollig regenwater om te gaan. Bovengronds en ondergronds bergen, maar ook afvalwaterzuiveringen worden ingezet. Zo worden zuiveringen uitgebreid zodat ze in piektijden het overtollige regenwater kunnen innemen en zuiveren. De zuiveringen worden dus ingericht op een grotere capaciteit.
Een interessante discussie ging over het gebruik van beton voor opslagreservoirs. Zowel boven- als ondergronds. Beton blijft in de grond langer goed dan boven de grond. Bovengronds hebben betonnen opvangbakken een levensduur van ongeveer 20 jaar. Het aanleggen is goed geregeld, maar de ervaring in Denemarken leert dat het onderhoud vaak niet geregeld is en de verantwoordelijkheid hiervoor nergens belegd is. Dit geldt overigens ook voor pleinen die zijn ingericht voor de opvang van overtollig water.
Kopenhagen is een stad waar men op veel plekken in de havens kan en mag zwemmen. Daarvoor is een groot monitoringsysteem ontwikkeld. Als door hevige regenval de opslagbekkens vollopen en overstromen in de havens, wordt er breed en open gecommuniceerd dat er tijdelijk niet gezwommen mag worden in de havens.
Na de overstromingen in de zomer van 2011 heeft Kopenhagen flink ingezet op klimaatverandering. Zo’n 300 mogelijke projecten zijn in kaart gebracht. Dat vraagt gedurende 20 jaar een investering van 1,3 miljard euro. Op dit moment zijn pas 3 projecten daadwerkelijk tot uitvoering gekomen. Samenwerken blijkt dus lastig.
In Michigan is een leuke en effectieve oplossing bedacht om burgers bewust te maken van hun energieverbruik. Zogenaamde energiepalen in de wijken laten zien hoeveel energie nog op voorraad is. Burgers kunnen op basis daarvan besluiten om hun vraag even uit te stellen en hun wasjes ’s nachts te draaien.
Veel mensen vroegen Marije en Marcel naar meer informatie en wilden ook het adres van de website waar ze de tekeningen van onze visie en projecten kunnen bekijken. Misschien is het te overwegen om de belangrijke onderdelen van onze website ook in het Engels aan te bieden?
Mogelijk vervolg
Het IWA nodigt het NAD uit om in gesprek te gaan over de mogelijkheden om een bijdrage te leveren aan een volgend symposium.
Meer informatie:
Eva Promes (IWA programmes officer, cities of the future) over de workshop in Gotenborg 2017. Bekijk hier op youtube.